Paardenasiel

Ik ben Marina Tondeleir en ik maak al 20 jaar deel uit van The Old Horses Lodge. Sinds 2004 woon ik hier ook en ben ik verantwoordelijk voor het dagelijks bestuur. The Old Horses Lodge is een asiel voor verwaarloosde paarden, ezels en pony’s. Dat betekent dat we alleen dieren ophalen en opvangen op vraag van het ministerie van Dierenwelzijn, of op vraag van de politie of deurwaarders. Enkel dieren die zwaar verwaarloosd of mishandeld werden, komen bij ons terecht.

Het asiel werd opgericht in 1977 als een rustoord voor oude paarden door Albertine. Zij reed zelf met een oud paard en op een gegeven moment ontdekte ze dat er verzorgers waren die het paard pijnstillers gaven vooraleer de les begon. Blijkbaar had het dier een pijnlijke blessure en wilden ze haar op die manier toch laten deelnemen aan de les. Albertina haalde haar paard daar onmiddellijk weg en zocht naar een plaats waar paarden hun oude dag op een rustige manier konden doorbrengen. Omdat ze niets vond heeft ze zelf zo’n plekje opgericht. In 2004 zijn de inbeslagnames van verwaarloosde dieren begonnen. Het eerste jaar hebben we op die manier 3 dieren kunnen redden, het tweede jaar waren er 11 inbeslagnames. Nu komen er jaarlijks 50 à 70 dieren binnen.

Vaak bellen mensen ons om te melden dat een dier niet goed wordt verzorgd. Helaas mogen en kunnen wij daar niets (rechtstreeks) aan doen. Je mag andermans eigendom (huis, tuin, weide) immers niet zomaar betreden. Daarom geven wij de klachten door aan de politie en het ministerie van Dierenwelzijn. (Nvdr: als mensen zelf dieren kennen die niet goed behandeld worden, dan ga je best ook naar de politie! Iedereen, ook dieren, hebben recht op een goed leven.) Dan start de politie een onderzoek: ze houden meerdere controles, de eigenaars krijgen een waarschuwing, etc. Wanneer men ziet dat het fout blijft gaan, worden wij gevraagd om tussen te komen en de paarden, ezels of pony’s op te halen. Het gebeurt zelden dat we na een eerste politiecontrole de dieren onmiddellijk in beslag nemen. Dat gebeurt enkel wanneer de dieren er bijzonder slecht aan toe zijn.

Mensen moeten goed beseffen dat de paarden die bij ons ter adoptie zijn, niet kunnen dienen om mee paard te rijden. Onze paarden hebben al heel wat meegemaakt en zullen dus nooit tam of fit genoeg zijn om mee te sporten. Dat is helemaal niet erg: paarden zijn ook geweldige gezelschapsdieren!

Eerst komt de adoptant best een paar keer langs om het dier te leren kennen. Als het klikt, gaan wij bij de adoptant thuis de weide bekijken. Is de afsluiting ok? Zijn er nog andere dieren? Een van onze regels is immers dat een paard, ezel of pony nooit alleen mag staan. Ofwel kunnen paarden dus geplaatst worden bij een ander paard, ofwel adopteer je er hier minstens 2. Hetzelfde geldt voor pony’s en ezels. Pas als alles ok is, kan er een adoptiecontract worden getekend en laden we het paard af. Nadien verwachten we dat de nieuwe baasjes contact blijven houden en ons foto’s bezorgen. Of als ze dit niet doen, dan komen we 1x/jaar kijken hoe het met onze dieren gaat. We blijven de dieren dus opvolgen. Ook belangrijk is: wij blijven eigenlijk hun hoofdeigenaar, wat de garantie geeft dat ze zeker goed zullen worden verzorgd en ook niet kunnen worden verkocht of weggegeven.

Er zijn heel wat zaken om in overweging te nemen. Ten eerste: het houden van dieren kost enorm veel geld. Paarden kunnen erg oud worden en er moet dus voor een hele lange tijd voor die dieren worden gezorgd. Ten tweede: dieren zijn geen vervoersmiddel of vorm van amusement. “Ik wil elke week 2 uur paardrijden”, hoor ik vaak. Maar die mensen gaan vaak teleurgesteld zijn: paarden zijn soms mank, vaak hebben ze geen zin om bereden te worden,… . Maar plezier kan je ook vinden in andere zaken, zoals je paard eens goed borstelen, of gewoon naast elkaar wandelen…

Het mooiste is natuurlijk dat ik paardan red. We hebben al 400 paarden geplaatst in gastgezinnen en er zijn er op dit moment nog een 70-tal bij ons. Dat zijn allemaal dieren die wij weggehaald hebben uit slechte omstandigheden en een nieuwe start hebben kunnen geven. Als je een dier kan helpen die hier erg ziek binnenkomt, dan geeft dat bijzonder veel voldoening.

De inbeslagnames stoppen niet en de problemen blijven maar terugkomen. Soms moeten we dieren weghalen op een bepaald adres en krijgen we enige tijd later opnieuw een oproep om op hetzelfde adres en bij dezelfde persoon langs te gaan. Blijkbaar had de eigenaar nog dieren die ook verwaarloosd worden, of kocht hij gewoon nieuwe weidedieren die hij opnieuw slecht behandelde. Dat is enorm frustrerend en moét veranderen. Gelukkig zijn mensen zich bewuster geworden van de problemen en bellen ze sneller naar de bevoegde instanties. Als ze dieren zien staan in de wei die er onverzorgd uitzien, zullen mensen sneller alarm slaan.

Quovadis, een jumpingpaard, woonde enkele gemeenten verderop. Helaas presteerde hij niet altijd even goed, waardoor hij in de ogen van zijn eigenaar al gauw nutteloos werd. Hij werd daarom achtergelaten en werd compleet uitgemergeld aangetroffen. Hij stond op een toren van zijn eigen uitwerpselen… Mest geeft ook altijd bepaalde gassen af, en doordat Quovadis daar zo lang mee in aanraking kwam, heeft hij nu last van zware astma. Toen de sukkelaar hier toekwam, kon hij met moeite stappen. Mijn schoondochter heeft hem langzaamaan opnieuw leren wandelen om zijn spieren terug te ontwikkelen. Hij heeft het dus gelukkig overleefd en is nu al meer dan tien jaar bij ons. Omwille van zijn gezondheidsproblemen wordt hij niet meer geplaatst.

Dat, hoewel de aankoop van een paard vaak niet zo duur is, het onderhoud ervan dat wel is. Heel vaak worden paarden gegeven als cadeau, maar denk daar alsjeblieft goed over na. Er bestaat immers geen duurder cadeau dan een paard. Een paard wordt gemiddeld 40 jaar en kost zo’n 300 euro per maand aan onderhoud. Dat wil letterlijk zeggen dat je iemand de verplichting geeft om de komende 40 jaar minstens 300 euro/maand aan de kant te houden om voor dat paard te kunnen zorgen. En de dieren ‘beu’ geraken is ook geen optie: er zijn maar heel weinig paardenasielen. De weinige die er zijn, zijn nog veel kleiner dan wij. Er is op dit moment geen oplossing voor mensen die denken ‘ok, ik heb mijn paard een aantal jaren gehad, nu ben ik hem/haar moe’. Vaak kloppen ze dan aan bij ons, maar wij kunnen niet helpen… Denk dus goed na vooraleer je een paard in huis haalt.