Konijnenasiel

Mijn naam is Katja. Ik werk als administratief bediende. Daarnaast richtte ik drie jaar geleden het konijnenasiel Bunny Tails vzw op. Naast konijnen, vind je bij mij thuis ook 2 ezels, 3 schapen, 2 geiten, een hond enkele eenden, kippen, kalkoenen, chinchilla’s, degoe’s en 2 parkieten. Al mijn dieren werden geadopteerd of opgehaald bij mensen die hun dieren zelf niet wilden houden. Ik ben al lang vegetariër en ben recent overgestapt op veganisme. Ook in mijn voeding zie je dus liefde voor dieren.

Als je bij ons een konijn adopteert, bied je dat dier een tweede kans. In dierenwinkels staat verkopen en winst maken op de eerste plaats, bij ons de toekomst van de dieren. Verkopers van dierenwinkels zullen bijvoorbeeld beweren dat je konijnen best op een dieet van korrels plaatst en onderbelichten het belang van hooi en groenten. Logisch, want groenten verkopen ze natuurlijk niet in een dierenwinkel. Hier proberen we vooral het juiste konijn bij de juiste mensen te plaatsen zodat de dieren een goeie thuis vinden. De konijnen vertrekken hier in ‘gezonde’ staat: alle dieren worden gevaccineerd en werden onderzocht door de dierenarts. De rammen (mannetjes) worden gecastreerd.

Wij besteden ook veel aandacht aan de ‘matching’ van konijnen. Wij gaan dus samen met adoptanten op zoek naar konijnen die het goed met elkaar kunnen vinden. Wij kunnen dat omdat wij onze dieren en hun karakter kennen.

Ruim 20 jaar geleden ving ik drie konijnen op die een collega van mijn zus had gevonden. Toen we daarna verhuisden en plots over meer ruimte beschikten, besloot ik nog meer dieren te helpen. Zo kwam ik in contact met het Knabbelthuisje, een van de eerste Belgische konijnenasielen, en werd ik een opvanggezin voor de konijntjes in mijn regio. Na 8 jaar sloot het Knabbelthuisje zijn deuren. Na nog even in een ander asiel te werken, richtte ik mijn eigen konijnenasiel op.

Mensen doen afstand van hun konijn(en) omwille van diverse redenen: een plotse allergie, kinderen die interesse verliezen, een verhuis, de konijnen die het niet kunnen vinden met de andere huisdieren, … . Heel vaak vangen we hier ook vondelingen op. Dat zijn dieren die helaas door hun eigenaars gedumpt werden. Diegene die bij ons terechtkomen, mogen van geluk spreken. Heel wat konijnen kunnen immers niet op tijd gered worden en overleven hun avontuur in de vrije natuur niet.

Wij werken op afspraak. Mensen die een gevonden konijn willen binnenbrengen, kunnen de dag zelf nog bij mij terecht. Mensen die hun konijn afstaan, moeten soms langer wachten. Ik heb niet altijd plaats dus dan kan het soms een paar weken duren. Helaas zie je vaak dat ze het konijn zelfs gedurende die korte periode niet meer willen verzorgen en het dier dan maar dumpen of gratis weggeven aan onbekenden via het internet…

Via onze website kunnen mensen een aanvraag ter adoptie indienen. Bij de aanvraag hoort een vragenlijst. Hebben de mensen al konijnen? Welke huisvesting hebben ze voorzien? Welke voeding geven ze? Wat ik ook altijd vraag is een foto van het hok/de ren waarin de konijnen zullen terechtkomen. Sommige mensen gaan heel specifiek op zoek naar een bepaald konijn: niet te wit, geen hangoor, niet te groot maar ook niet te klein, … Anderen zijn dan weer heel flexibel en willen bijvoorbeeld het konijn helpen dat al het langs in het asiel zit. Voor mij is en blijft het allerbelangrijkste: de juiste familie matchen aan het juist dier.

Konijnen kunnen tot 10 à 12 jaar oud worden. Ondanks wat mensen vaak denken is het houden van een konijn ook niet goedkoper dan een hond of kat, of toch niet als je hen zo goed als mogelijk wil verzorgen. Hou daarbij rekening met dierenartskosten zoals de jaarlijkse vaccinatie, kwaliteitvoeding, veel verse groenten,… Stel jezelf bijvoorbeeld ook de vraag: waar kunnen mijn konijnen terecht wanneer ik op vakantie vertrek? Daarnaast mag je konijnen nooit alleen houden en moet je ook beseffen hoe kwetsbaar de dieren zijn. Ze hebben een voldoende afgeschermde ruimte nodig, zodat roofdieren zoals vossen en marters niet aan hen kunnen en zodat ze niet kunnen ontsnappen.

Er is dus veel om over na denken en het zou nooit een impulsieve beslissing mogen zijn. Het zijn fantastisch dieren. Als je ze de ruimte geeft om zich te ontplooien, zie je hoe leuk, actief en intelligent ze zijn. Vaak hoor je: “Het is maar een konijn”, maar niets is minder waar. Elk konijn heeft zijn eigen karakter, net zoals een hond of kat!

Op dit moment zijn dat er een 80-tal. Eigenlijk zit ik daarmee aan het maximale aantal dieren dat ik hier kan opvangen, maar jammergenoeg moet ik daar soms uitzonderingen op maken. Morgen komen er bijvoorbeeld opnieuw 2 verwaarloosde konijnen binnen via de dienst Dierenwelzijn. Ze werden weggehaald bij mensen die hen uitzonderlijk slecht behandelden. Voor dieren in nood maak ik natuurlijk graag extra ruimte, al is dat niet gemakkelijk.

Als je een hoopje ellende weer kan omtoveren tot een levenslustig, vrolijk, gezond diertje. Het helpen van dieren geeft heel veel voldoening.

Afscheid nemen is nooit leuk. Ik vind het moeilijk om de konijnen ter adoptie af te staan omdat je dan hun verzorging niet meer zelf in de hand hebt. Dat is ook de reden dat ik dieren pas laat gaan wanneer ik 100% zeker ben dat er in hun behoeftes en noden wordt voorzien. Wat natuurlijk nog moeilijker is, is aanschouwen hoe dieren (te jong) sterven. We doen ons uiterste best om alle (ook heel zwakke en zieke) konijnen te redden, maar soms is dat jammer genoeg niet mogelijk….

Daarnaast is het best frustrerend dat mensen vaak pas de weg naar ons vinden wanneer ze van hun konijnen af willen of er problemen mee hebben (bijvoorbeeld door ongewenste nestjes). Maar hun konijnen zelf kopen ze wel in de winkel, waar ze vaak ook luisteren naar het verkeerde advies (nvdr: zie vraag nr. 2). Zo help je de dieren natuurlijk niet op lange termijn. Daardoor hebben wij als asiel vaak het gevoel dat we dweilen met de kraan open. Mensen denken soms dat het houden van een asiel een hobby is. Maar het is veel meer dan dat! Natuurlijk houd ik van dieren, maar dit is een absolute noodzaak. Het feit dat er zoveel dieren nood hebben aan opvang in een asiel, dat zoveel dieren hulp nodig hebben en dat dit maar niet verbetert, maakt me soms moedeloos.

Zo zijn er een paar, maar het verhaal van Pimmeke met de rolstoel blijft heel mooi. Pimmeke werd met een gebroken rug gevonden langs de kant van de weg. Omdat hij een ruggenletsel had, kon hij niet meer huppelen, zijn achterpootjes waren verlamd. Daarom wilden we een soort ‘rolstoel’ bestellen voor hem. In België en Nederland vonden we vooral dierenrolstoelen op maat van katten en honden. Die waren dus te groot voor zo’n klein beestje (hij woog maar 1kg). Na lang zoeken vonden we uiteindelijk een rolstoel die op maat kon worden gemaakt. Pimmetje was op die manier weer mobiel. Zijn mooie verhaal kwam zelfs op het nieuws en in de kranten.

De belangrijkste raad die ik kan meegeven is: informeer je goed en kies bewust, met het hele gezin, voor het dier (doe het dus niet enkel voor de kinderen). En bovenal: koop geen dieren in de winkel. Er zijn zoveel dieren op zoek naar een nieuw baasje en een nieuw, beter leven, niet enkel honden en katten, maar ook konijnen, vogels en hamsters worden vaak achtergelaten. Met een bezoek aan het dierenasiel red je trouwens twee levens: dat van het beestje dat je adopteert én het leven van het konijntje dat in zijn plaats kan opgevangen worden in het asiel. In tegenstelling tot wat veel mensen geloven, vind je immers niet alleen probleemgevallen in asielen, maar heel wat lieve, enthousiaste, vrolijke, jonge, luie, fijne en vooral fantastische dieren.